безасабо́вы, -ая, -ае.

У граматыцы: які не дапускае ўжывання дзейніка.

Б. дзеяслоў.

Б. сказ.

|| наз. безасабо́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дада́ны, ‑ая, ‑ае.

Звычайна ў выразах: а) даданы сказ гл. сказ; б) даданы член сказа гл. член.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азнача́льны, -ая, -ае.

1. Які паддаецца азначэнню.

2. У граматыцы: які з’яўляецца азначэннем².

А. займеннік.

А. сказ.

|| наз. азнача́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

main clause [ˌmeɪnˈklɔ:z] n. ling. гало́ўны сказ

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

clause [klɔ:z] n.

1. ling. сказ (як частка складанага сказа);

the main/principal clause гало́ўны сказ;

a subordinate clause дада́ны сказ

2. арты́кул, пункт; умо́ва; агаво́рка, кла́ўзула (дамовы, дагавора, кантракта, завяшчання)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дапаўня́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выконвае ролю дапаўнення. Дапаўняльны сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неразві́ты, ‑ая, ‑ае.

У выразе: неразвіты сказ гл. сказ.

неразвіты́, ‑а́я, ‑о́е.

Які не дасягнуў нармальнага развіцця. Фізічна неразвітое дзіця. Развітыя здольнасці. // Які мала ведае, не мае дастатковага духоўнага развіцця. Неразвіты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безвыка́знікавы, ‑ая, ‑ае.

У склад якога не ўваходзіць выказнік. Безвыказнікавы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выклі́чнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выклічніка. Выклічнікавы безасабовы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́йнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзейніка. Даданы дзейнікавы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)