се́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Сера. Коўзаецца па карабку запалка, здзірае з карабка паперку, што намазана серкаю, і не загараецца. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brimstone

[ˈbrɪmstoʊn]

n.

се́ра, се́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Óhrenschmalz

m -es (вушна́я) се́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sulfur, sulphur

[ˈsʌlfər]

n.

1) се́ра f.

2) се́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тыя-

(гр. theion = сера)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «сера», «серны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Се́рка ‘сера, sulfur’ (Шат., Др.-Падб., Гарэц., Байк. і Некр., Янк. 1, Бес., Мат. Маг.), ‘малодзіва’ (Вешт.), ‘частка запалкі з серай’ (Шат., Мат. Маг.). Гл. сера. У гэтай форме, напэўна, таксама як і ўкр. сі́рка, акамадацыя польск. siarka; аб украінскім слове гл. Трубачоў, Этимология–1968, 38.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сульфі́раваць

(ад лац. sulfur = сера)

уводзіць у арганічнае злучэнне сульфагрупу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сульфамі́ды

[ад лац. sulf(ur) = сера + аміды]

тое, што і сульфаніламіды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сульфіта́цыя

(ад лац. sulfur = сера)

кансерваванне садавіны і гародніны сярністай кіслатой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сульфі́ты

(ад лац. sulfur = сера)

солі сярністай кіслаты (напр. сульфіт натрыю); сярністакіслыя солі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)