Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Со́пці ‘сапці’, ‘спаць’ (Нас.), ‘сапці’ (Байк. і Некр.). Параўн. славен.zasópsti ‘заснуць, праспаць’. Паводле Сноя (SR, 36, 1, 102), рэдкая беларуска-славенская ізасема *sopti ‘спаць’ сведчыць, што значэнне ‘спаць’ у асновы і.-е.*su̯ep‑ развілося на базе ‘дыхаць’. Параўн. сапці, спаць, сон (гл.).
Са́пко ’топка’ (ТС). Да сапці (гл.), параўн. польск.sapy; sapowisko ’балота’. Магчыма, семантычнае запазычанне з польск., таму што дэрываты ад сапці ў беларускай мове са значэннем ’балоцісты’ як быццам бы не адзначаны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
schnáufen
viсапці́, пы́хкаць; храпці́ (пра жывёл)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пасо́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Сапці злёгку, ціха або час ад часу. Макар уладкаваўся сабе ў цяньку і паціху пасопваў носам.Б. Стральцоў.Сяргейка ціхенька пасопваў, уткнуўшыся тварам у падушку.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паса́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Час ад часу сапці. У палатцы бесклапотна пасапваў Гошка. У спальным мяшку варочаўся Савін.Лукша.Стомленыя перадад’езднымі турботамі людзі ў сне пасапвалі, уздыхалі, пахрапвалі, ускрыквалі, мармыталі.Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
jáppen, jápsen
viразм. перары́віста ды́хаць, пы́хкаць, сапці́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пыхце́ць, ‑хчу, ‑хціш, ‑хціць; незак.
1. Цяжка дыхаць, сапці. Пыхцела Юля, упіралася, падала, паднімалася і зноў падала, але свайго дамаглася.Гарбук.
2. Тое, што і пыхкаць. А чыгунок, бы пан пузаты, Кіпіць, пыхціць, шуміць заўзята.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сапе́нне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл.сапці, а таксама гукі гэтага дзеяння. Нехта з цяжкім сапеннем паспешліва набліжаўся да нас.Няхай.Некалькі разоў пасярэдзіне ракі пачынаўся шум, плюханне, нібы сапенне; потым пачынаў варушыцца нейкі велізарны звер.Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)