разме́ранасць, ‑і, ж.

Уласцівасць размеранага. Размеранасць рухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэфлекты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць рэфлектыўнага. Рэфлектыўнасць рухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Уменне ствараць мастацкія вобразы ў форме фігур; скульптура. // Творы гэтага мастацтва.

2. Мастацтва рытмічных і грацыёзных рухаў чалавечага цела, блізкіх да танцаў. Пластыка рухаў. □ Сапраўдныя танцы — гэта прыгажосць, пластыка рухаў, гэта песня, выказаная палётам прыгожага чалавечага цела. Навуменка.

[Грэч. plastikē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медзведзява́тасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць медзведзяватага. Медзведзяватасць рухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пнеўмо́граф, ‑а, м.

Прыбор для рэгістрацыі дыхальных рухаў.

[Ад грэч. pléuma — дыханне і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтаматы́зм, ‑у, м.

Механічнасць, несвядомасць, неадвольнасць (дзеянняў, рухаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дасканаленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць выдасканаленага. Выдасканаленасць слыху, рухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замару́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць замаруджанага. Замаруджанасць рухаў. Замаруджанасць развіцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць вялага. Вяласць мускулатуры. Вяласць рухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адво́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць адвольнага. Адвольнасць рухаў. Адвольнасць вывадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)