цыянава́нне, ‑я, н.

Спец.

1. Насычэнне вугляродам і азотам паверхневага слон стальных вырабаў для павышэння іх цвёрдасці.

2. Працэс атрымання золата, серабра з руд шляхам растварэння іх у цыяністых растворах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

КУСТАНА́ЙСКІ ЖАЛЕЗАРУ́ДНЫ РАЁН,

у Казахстане. Адкрыты ў 1930-я г. Уключае радовішчы магнетытавых, лептахларытавых і гідрагётытавых жал. руд. Прымеркаваны да ніжнекарбонавых вулканагенна-асадкавых парод (туфы, андэзітавыя парфіры, вапнякі і інш.). Разведаныя і папярэдне ацэненыя запасы жал. руд 14,7 млрд. т, у т.л. лёгкаабагачальных магнетытавых руд з колькасцю жалеза 45—47% — 5 млрд. т. Здабыча адкрытым (97%) і падземным спосабамі. Цэнтры здабычы — гарады Кустанай, Рудны, Лісакоўск, г.п. Качар.

т. 9, с. 57

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шліх, ‑у, м.

Спец. Асадак з зерняў цяжкіх мінералаў, які атрымліваецца пры прамыўцы вадою рыхлых ці здробненых горных народ і руд. // Пясок, які змяшчае ў сабе золата ці плаціну, прамыты і прасеяны для выдалення прымешак.

[Ням. Schlich.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

файнштэ́йн

(ням. Feinstein)

прамежкавы прадукт пры вытворчасці медзі і нікелю з сульфідных руд.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

герд

(ням. Herd = пліта)

прыстасаванне ў выглядзе нахіленай плоскасці для прамывання глеістых і зярністых руд.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перкаля́цыя

(лац. percolatio)

спосаб вышчалочвання руд, пераважна медных акісленых і тых, у якіх утрымліваецца золата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kruszcowy

kruszcow|y

1. рудны;

złoża ~e — паклады руд;

2. уст. з каштоўных металаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

штэйн

(ням. Stein = літар. камень)

прамежкавы або пабочны прадукт, які атрымліваецца пры плаўцы руд каляровых металаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гідраметалургі́я

(ад гідра + металургія)

здабыванне металаў з руд і прамысловых адходаў пры дапамозе водных раствораў пэўных рэчываў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АБАКА́НСКАЕ РАДО́ВІШЧА жалезаруднае,

на Пд Краснаярскага краю Рас. Федэрацыі. Распрацоўваецца з 1867. Кантактнае радовішча (скарны) магнетытавых руд. Разведаныя запасы 160 млн. т з 42,2% жалеза. Цэнтр здабычы — г. Абаза.

т. 1, с. 11

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)