porachować się

зак.

1. зрабіць (правесці) падлік;

2. палічыцца; звесці разлікі (рахункі); паквітацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пазано́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-што.

1. Занесці, даставіць куды‑н. усіх, многіх або ўсё, многае. Пазаносіць у кладоўку інструменты. □ Прыехаўшы на двор,.. [Наста] кінула нераспрэжанага [каня] і пазаносіла на руках у хату дзяцей. Пташнікаў.

2. Упісаць, запісаць куды‑н. усіх, многіх або ўсё, многае. Пазаносіць студэнтаў у спісы. Пазаносіць рахункі ў рэестр.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Засыпаць, замесці ўсё, многае або ўсіх, многіх. Вецер пазаносіў снегам усе дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акцэ́пт

(лац. acceptus = прыняты)

1) юр. згода на заключэнне дагавору на прапанаваных умовах;

2) форма безнаяўнага разліку паміж гаспадарчымі арганізацыямі, а таксама згода аплаціць грашовыя дакументы (рахункі, чэкі, вэксалі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Ábrechnung

f -, -en

1) адлічэ́нне

2) разлі́к; падрахо́ўванне, падраху́нак

mit j-m ~ hálten* — зве́сці з кім-н. раху́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адпомсціць; адплаціць, разлічыцца, расквітацца (разм.) □ звесці рахункі, вымесціць злосць, узяць рэванш

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

porachunek, ~ku

porachun|ek

м.

1. уст. разлік;

2. часцей мн.~kі перан. разлікі, рахункі;

~ki osobiste — асабістыя разлікі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rúpfen

vt

1) шчыпа́ць, рваць, вырыва́ць

2) перан. разм. абабра́ць (каго-н.)

◊ mit j-m ein Hünchen ~ зве́сці раху́нкі з кім-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábrechnen

1.

vt выліча́ць, абліча́ць; адлі- ча́ць; утры́мліваць (грошы)

2.

vi разм. разлі́чвацца; зве́сці раху́нкі

mit j-m ~ — паквіта́цца з кім-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dúrchnehmen

* vt

1) прахо́дзіць (прадмет у школе і г.д.)

2) прабіра́ць (каго-н.), разбіра́цца (з кім-н.)

die Réchnungen noch éinmal ~ — праве́рыць раху́нкі яшчэ́ раз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

асабі́сты ли́чный; персона́льный;

~тая ду́мка — ли́чное мне́ние;

~тыя рэ́чы — ли́чные ве́щи;

а. нагля́д урача́ — ли́чное наблюде́ние врача́;

~тае шча́сце — ли́чное сча́стье;

~тая адка́знасць — ли́чная (персона́льная) отве́тственность;

~тая ска́рга — персона́льная жа́лоба;

~тае запрашэ́нне — персона́льное приглаше́ние;

◊ ~тыя раху́нкі — ли́чные счёты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)