зандзі́раваць

(фр. sonder)

1) даследаваць пры дапамозе зонда (напр. з. рану);

2) перан. папярэдне выясняць якое-н. пытанне; разведваць, распытваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

распы́тванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. распытваць — распытаць.

2. Пытанні, з дапамогай якіх што‑н. высвятляецца. [Міронаў] змог узяць для рамана фактычны матэрыял не з распытванняў.., а з уласнага вопыту. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

searching [ˈsɜ:tʃɪŋ] adj.

1. дапы́тлівы; выпрабава́льны;

give a searching look/glance дапы́тліва паглядзе́ць

2. пі́льны, глыбо́кі;

put smb. through a searching examination падрабя́зна распы́тваць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áusforschen

vt выве́дваць, распы́тваць, выпы́тваць; вайск. збіра́ць зве́сткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erfórschen

vt

1) дасле́даваць

2) даве́двацца, разве́дваць, распы́тваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

question​2 [ˈkwestʃən] v.

1. пыта́ць, пыта́цца; задава́ць пыта́нні; распы́тваць;

question smb. (about/on smth.) распы́тваць каго́-н. (пра што-н.); дапы́тваць;

He was arrested and questioned about the missing money. Яго арыштавалі і дапытвалі пра грошы, што прапалі.

2. сумнява́цца, падвярга́ць сумне́нню;

question a decision сумнява́цца ў пра́вільнасці рашэ́ння;

I question whether he is right. Я не ўпэўнены, што ён мае рацыю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

схлусі́ць, схлушу, схлусіш, схлусіць; зак.

Сказаць няпраўду, салгаць. Схлусіць .. [Максім] не здолее, і праўду сказаць таксама цяжка і непрыемна. Шамякін. [Вольга:] — Я нават баюся распытваць .. [Сцяпана], бо ён што-небудзь мармытне ці схлусіць, скажа зусім не тое, што думае. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Незак. да дапытаць.

2. Настойліва, падрабязна распытваць аб чым‑н. А Еве сорам выйсці з хаты: Сустрэнуць дзе і той жа міг Яе дапытваюць дзяўчаты: — Куды падзеўся твой жаніх? Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круцёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм.

1. Назва розных прадметаў, прыстасаванняў, якія круцяцца. У другой грамадзе народ акружыў чалавека з круцёлкаю і пазіраў, як прабаваў хто шчасця. Колас. Сям-там скрыпеў журавель або тарахцела круцёлка над студняй. Брыль. [Шыковіч] дасканала ведаў усе старажытныя канструкцыі сялянскіх замкоў — круцёлак, засовак, зашчэпак. Шамякін.

2. Легкадумны, ветраны чалавек (пераважна пра жанчыну). Збіраўся нават раскрычацца [Арцём Ісакавіч] на гэтую бессаромную круцёлку, якая — на табе — знайшла час распытваць аб розных глупствах, ды ў каго распытваць! Лынькоў. [У Веры Андрэеўны] ўжо складаўся вобраз Тамары — хлуслівай круцёлкі, якая хоча ашукаць яе сына. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пытаць, пытацца, распытваць, цікавіцца □ ставіць пытанне

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)