праклён, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Крайняе і беспаваротнае асуджэнне са злавесным прадраканнем, пажаданнем (высок.).

П. вайне.

2. Гнеўнае, лаянкавае слова.

Наўздагон сыпаліся праклёны.

3. Ужыв. як выклічнік для выказвання гневу, крайняга раздражнення (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздражня́льны, -ая, -ае.

1. Які хутка прыходзіць у стан раздражнення; уразлівы, чуллівы.

Р. чалавек.

Р. характар.

2. Звязаны з уздзеяннем якога-н. раздражняльніка на арганізм або на асобны орган.

Р. працэс.

|| наз. раздражня́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ко́зыт ’адчуванне лёгкага нервовага раздражнення, якое выклікаецца дотыкам да скуры’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.). Гл. казытаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

huff​1 [hʌf] n. прыпа́дак раздражне́ння, вы́бух гне́ву

♦

in a huff infml у дрэ́нным настро́і, сярдзі́ты, раздражнёны; пакры́ўджаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

псіхафі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Аддзел эксперыментальнай псіхалогіі, які вывучае суадносіны паміж ступенню раздражнення і сілай выкліканага ім адчування.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уцвялі́ць, уцвялю, уцвеліш, уцвеліць; зак., каго-што.

Давесці да раздражнення, узлаваць. Уцвяліць сабаку. // перан. Выклікаць у кім‑н. трывогу; растрывожыць. Уцвяліць душу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздражні́цца, -дражню́ся, -дра́жнішся, -дра́жніцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Падвергнуцца ўздзеянню раздражняльніка.

Скура раздражнілася.

2. Прыйсці ў стан раздражнення, злосці.

3. Выклікаць, распаліць у сабе якое-н. жаданне.

|| незак. раздражня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. раздражне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АДАПТО́МЕТР

(ад адаптацыя + ...метр),

аптычная прылада для вызначэння адаптацыі вока: змены яго святлоадчувальнасці пры пераходзе ад вял. асветленасці паверхні ці яркасці аб’екта да цемнаты. Адаптометрам вымяраюць парог (мінім. сілу) светлавога раздражнення, якое ўспрымаецца вокам.

т. 1, с. 95

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тэрмата́ксіс

(ад тэрма- + таксісы)

рухі свабоднаперамяшчальных прасцейшых арганізмаў пад уплывам аднабаковага цеплавога раздражнення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

раздражня́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які хутка прыходзіць у стан раздражнення; уразлівы, чуллівы (пра чалавека).

2. Звязаны з уздзеяннем якога‑н. раздражняльніка на арганізм або на асобны орган. Раздражняльны працэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)