pilot​1 [ˈpaɪlət] n.

1. піло́т, лётчык

2. ло́цман;

a pilot boat ло́цманскі ка́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

audacious [ɔ:ˈdeɪʃəs] adj. fml

1. адва́жны, сме́лы;

an audacious pilot адва́жны піло́т

2. наха́бны, гру́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шэф м., в разн. знач. шеф;

ш. устано́вы — шеф учрежде́ния;

шэф-піло́т — шеф-пило́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмя́клы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў цвёрдасць, пругкасць. Абмяклы ад вільгаці хлеб.

2. перан. Які стаў вялым, расслабленым. Пілот-механік, знаёмы Алегу, абмяклы, ляжаў на падлозе. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтапіло́т

(ад аўта- + пілот)

прыстасаванне для аўтаматычнага кіравання лятальным апаратам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пялётка ’бярэт’ (паст., Сл. ПЗБ). Запазычана з польск. pilotka ’пілотка’, ад pilot ’пілот’, г. зн. ’шапка, першапачаткова характэрная для пілотаў’, параўн. піло́тка ’від вайсковай шапкі’ (запазычана з рус. пило́тка ’тс’, ад пило́т ’лётчык’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Pilót

m -en, -en

1) піло́т

2) ло́цман, шту́рман

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kierowca

м. вадзіцель, шафёр; кіроўца;

kierowca wyścigowy — аўтагоншчык; пілот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pilotka

ж.

1. жанчына-пілот;

2. шлем (лётчыка); пілотка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шча́сны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і шчаслівы. Я шчасны, што сынам быць гэтай зямлі Мне лёсам наканавана. Барадулін. Кастрычнік долю шчасную Прынёс у родны край. Астрэйка. Работай мірнай, шчаснай Заняты твой народ: Рабочы і калгаснік, Вучоны і пілот. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)