сам-пя́ты

лічэбнік, парадкавы

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сам-пя́ты сам-пя́тая сам-пя́тае сам-пя́тыя
Р. сам-пя́тага сам-пя́тай
сам-пя́тае		 сам-пя́тага сам-пя́тых
Д. сам-пя́таму сам-пя́тай сам-пя́таму сам-пя́тым
В. сам-пя́тага (адуш.)
сам-пя́ты (неадуш.)		 сам-пя́тую сам-пя́тае сам-пя́тых (адуш.)
сам-пя́тыя (неадуш.)
Т. сам-пя́тым сам-пя́тай
сам-пя́таю		 сам-пя́тым сам-пя́тымі
М. сам-пя́тым сам-пя́тай сам-пя́тым сам-пя́тых

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ц, нескл., н.

1. Дваццаць пятая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «цэ». Вялікае Ц.

2. Глухі, пярэднеязычны, змычна-шчылінны, свісцячы зычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́на ж., в разн. знач. коло́нна;

дом з ~намі — дом с коло́ннами;

пахо́дная к. — похо́дная коло́нна;

тра́ктарная к. — тра́кторная коло́нна;

◊ пя́тая к. — пя́тая коло́нна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соль​1

(лац. sol)

пятая ступень асноўнага музычнага гукараду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трайча́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з трох аднародных частак, прадметаў. Трайчасты ліст канюшыны.

2. У выразе: трайчасты нерв (спец.) — пятая пара чэрапна-мазгавых нерваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fifth

[fɪfӨ]

1.

adj.

1) пя́ты

2) які́ ёсьць пя́тай ча́сткай

2.

n.

1) пя́ты -ага m., пя́тая f.

2) пя́тая ча́стка

two fifths — дзьве пя́тыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пя́ты пя́тый;

○ ~тая кало́на — пя́тая коло́нна;

◊ патрэ́бен як саба́ку ~тая нага́ — ну́жен как соба́ке пя́тая нога́;

~тае це́раз дзяся́тае — из пя́того в деся́тое; с пя́того на деся́тое

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квінтэсе́нцыя

(с.-лац. quinta essentia = пятая сутнасць)

аснова, самая сутнасць чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пя́тый пя́ты;

◊

пя́тое колесо́ в теле́ге пя́тае ко́ла ў во́зе;

с пя́того на деся́тое (пя́тое че́рез деся́тое) пя́тае це́раз дзяся́тае;

ну́жен (нужна́, нужно́) как соба́ке пя́тая нога́ патрэ́бен (патрэ́бна) як саба́ку пя́тая нага́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кві́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.

1. У музыцы — пятая ступень дыятанічнага гукарада. // Інтэрвал, які ахоплівае 5 ступеней.

2. Самая высокая па тону струна скрыпкі і некаторых іншых музычных інструментаў.

•••

Павесіць нос на квінту гл. павесіць.

[Ад лац. quinta — пятая.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)