хво́сткі, ‑ая, ‑ае.

Які моцна, балюча сцябае. Хвосткая пуга. / Пра вецер. Хвосткі вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дратава́ны: пу́га ~ная разг. кнут, сви́тый из трёх верёвочек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пастухо́ў пасту́ший; пастуха́;

~хо́ва пу́га — пасту́ший кнут, кнут пастуха́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замата́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Закруціцца, абматацца вакол чаго-н.

Пуга заматалася за аглоблю.

2. Стаміцца, знясілець ад клопатаў, работы (разм.).

|| незак. замо́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расхваста́цца, ‑хвошчацца; зак.

1. Стаць непрыгодным, размачаліцца ад хвастання. Пуга расхвасталася.

2. Разбіцца, раскалаціцца. Гаршчок расхвастаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кнут м.

1. пу́га, -гі ж.;

2. перен. бізу́н, -на́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pejcz

м. пуга; папружка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

batog

м. пуга, батог

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Óchsenziemer

m -s, - пу́га, бізу́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Пужэ́йло ’пуга (яе раменная ці вяроўчатая частка)’ (ТС). Ад пуга (гл.), суфіксальна “супрацьпастаўленае” пу́жално ’пугаўё’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)