Pblikum

n -s пу́бліка

~ hat sich ngesammelt — наро́д сабра́ўся

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

галёрка ж.

1. гл. галepэя 4.; Olmp m -s (жарт.);

2. (публіка) die Galere; Galerepublikum n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

audience

[ˈɔdiəns]

n.

1) аўдыто́рыя f., слухачы́, гледачы́; пу́бліка f.

2) слу́ханьне (спра́вы)

3) аўдые́нцыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

widownia

ж.

1. глядзельная зала;

2. публіка; гледачы

3. перан. арэна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jet set [ˈdʒetset] n.

the jet set «рэакты́ўная пу́бліка», ву́зкае ко́ла бага́тых падаро́жнікаў (якія лятаюць на рэактыўных самалётах на фешэнебельныя курорты і да т.п.); вы́браныя, элі́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

contra

[kontra] супраць;

publiczność contra autor — публіка супраць аўтара;

гл. kontra I

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schulustige

sub m, f -n, -n нічы́м не заня́ты чалаве́к; нічы́м не заня́тая пу́бліка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рафіні́раваны

(фр. raffiné, ад raffiner = ачышчаць)

1) ачышчаны ад прымесей (напр. р. алей);

2) перан. вытанчаны, далікатны (напр. р-ая публіка).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

экспрэ́с, ‑а, м.

Поезд, параход, аўтобус і пад., які ідзе з найбольшай скорасцю і робіць прыпынкі толькі на галоўных станцыях. Вёскі, што спакон веку жылі сярод вады і лесу, нават цяпер, у часы.. аўтобусных экспрэсаў, не развучыліся цаніць падарожжа па рацэ. Карамазаў. Пасажыры прыгараднага цягніка — публіка самая мітуслівая. Гэта не тыя салідныя грамадзяне з транзітных экспрэсаў, якія доўга ехалі і якім няма куды і за чым гнацца. Кірэенка.

[Англ. express з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тэа́тр ‘род мастацтва, прадстаўленне відовішчаў’, ‘памяшканне са сцэнай і залам’, ‘месца важных падзей’ (ТСБМ, Пятр.), тэа́тар, тэа́тр (Некр. і Байк.), ст.-бел. театръ, театрумъ ‘тэатр, сцэна, памост’ (1638 г). Запазычана або са ст.-польск. teatr, teatrum, якія праз лац. theātrum узыходзяць да ст.-грэч. θέατρου, іян. υέητρον ‘гледачы, публіка ў тэатры’, ‘прадстаўленне’, або непасрэдна ад лац. theātrum, пра што сведчыць ранняя фіксацыя ў старабеларускай мове формы театрумъ (Булыка, Лекс. запазыч., 167). Прысутнічае не ва ўсіх славянскіх мовах, параўн. чэш. divadlo, славац. divadlo, харв. gledalîšte, што тлумачаць уплывам пурыстычных тэндэнцый (Чарных, 2, 231–232; ЕСУМ, 5, 534; Скок, 1, 568; Фасмер, 4, 34).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)