Frisúr

f -, -en прычо́ска

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пары́к, ‑а, м.

Накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў, нашытых на аснову. Насіць парык. Парык акцёра.

[Ад фр. perruque.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыньён, ‑а, м.

Жаночая прычоска з сабраных на патыліцы валасоў. // Накладныя валасы, якія маюць выгляд такой прычоскі.

[Фр. chignon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куафю́ра

(фр. coiffure)

уст. пышная жаночая прычоска.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пары́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў, нашытых на аснову.

Насіць п.

Акцёр у парыку.

|| памянш. парычо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. парыко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hairdo

[ˈherdu:]

n., pl. -dos

фрызу́ра, прычо́ска f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

uczesanie

н. прычоска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

во́жык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Невялікі звярок з доўгімі вострымі іголкамі на спіне і баках.

2. Мужчынская прычоска ў выглядзе коратка абстрыжаных стаячых валасоў.

Стрыгчыся пад вожыка.

|| прым. во́жыкавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bun [bʌn] n.

1. BrE кру́глая бу́лачка

2. ScotE хлеб з разы́нкамі

3. пучо́к (жаночая прычоска)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

начо́с, -у, м.

1. Доўгі ворс на тканінах і трыкатажных вырабах (спец.).

2. Валасы ў прычосцы, начасаныя на лоб, вушы, скроні, а таксама прычоска ў выглядзе пышна ўзбітых валасоў (разм.).

|| прым. начо́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)