attach [əˈtætʃ] v.

1. прымацо́ўваць, прыкле́йваць, прывя́зваць;

attach a rope to smth. прывя́зваць вяро́ўку да чаго́-н.

2. attach (great) importance/significance/value/weight to smth. надава́ць чаму́-н. (вялі́кае) значэ́нне

3. : attach oneself to smb. прыста́ць, прычапі́цца да каго́-н. (перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fasten [ˈfɑ:sn] v.

1. замацо́ўваць; прывя́зваць; зашпі́льваць

2. зачыня́ць; зачыня́цца;

This door won’t fasten. Гэтыя дзверы ніяк не зачыняюцца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прывя́званне ср.

1. в разн. знач. привя́зывание; привя́зка ж.; прича́л м.;

2. перен. привя́зывание;

1, 2 см. прывя́зваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Пратага́ніць, протага́ніць ’прывязаць лодку’ (ТС), протага́нка ’вяроўка, якой прывязваюць лодку’, протага́ншчык ’вясляр, які абавязаны прывязваць і адвязваць лодку’ (ТС). Да тага́ніць ’цягаць’ (Нас.), што да таган(ы) ’трыножнік, да якога прывязвалі калыску, кацёл і пад’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przywiązywać

незак. прывязваць;

przywiązywać wagę do czego — надаваць значэнне чаму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

harness​2 [ˈhɑ:nɪs] v.

1. (to) запрага́ць; прывя́зваць (да чаго-н.) з дапамо́гай ву́пражы

2. утаймо́ўваць, скара́ць (раку, вадаспад і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

féstbinden

* аддз. vt завя́зваць; прывя́зваць, навя́зваць (an A – да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

domesticate

[dəˈmestɪkeɪt]

v.t.

1) прыруча́ць дзі́кую жывёлу; культывава́ць расьлі́ны

2) прывя́зваць да ха́ты, сяме́йнага жыцьця́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tether

[ˈteðər]

1.

n.

вяро́ўка, пры́вязь f.

2.

v.t.

прывя́зваць

•

- at the end of one’s tether

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пры́вязка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Вяровачка, шнурок, раменьчык і пад. для прывязвання чаго‑н. Прывязка цэпа. □ Парвалася сырамятная прывязка, трэба было ісці ў хату па нож, каб прарэзаць пяцельку. Крапіва.

прывя́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. прывязваць — прывязаць (у 1, 4 знач.) і прывязвацца — прывязацца (у 1, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)