наве́зці, -вязу́, -вязе́ш, -вязе́; -вязём, -везяце́, -вязу́ць; навёз, -ве́зла і -вязла́, -ве́зла і -вязло́; -вязі; -ве́зены; зак., каго-што.
Прывезці ў вялікай колькасці.
Н. розных падарункаў.
|| незак. наво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыво́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прывозіць — прывезці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
навазі́ць, -важу́, -во́зіш, -во́зіць; -во́жаны; зак.
1. чаго. Прывезці за некалькі прыёмаў вялікую колькасць чаго-н.
Н. пяску і гліны.
2. каго. Уволю павазіць, пакатаць.
Н. на санках.
|| незак. наво́жваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
даста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак., каго-што.
Прынесці або прывезці да месца прызначэння.
Д. пасылку ў тэрмін.
Д. тавар у магазін.
Д. усё неабходнае.
|| незак. дастаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. даста́ўка, -і, ДМ -а́ўцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
даве́зці, -вязу́, -вязе́ш, -вязе́; -вязём, -везяце́, -вязу́ць; -вёз, -вёзла; -вязі́; -вёзены; зак., каго-што.
1. Везучы, даставіць да месца.
Д. да вакзала.
2. Прывезці дадаткова таго, чаго не хапае.
Д. цэмент на будоўлю.
|| незак. даво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́звацца, ‑завуся, ‑завешся, ‑завецца; зак.
Добраахвотна згадзіцца выканаць што‑н. Вызвацца ў разведку. □ Якуб Вастроў, малады хлопец, вызваўся з’ездзіць да барака прывезці вады. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напрыво́зіць, ‑вожу, ‑возіш, ‑возіць; зак., каго-чаго.
Прывезці ў вялікай колькасці. [Рыгор:] — Нам усяго [дачка] напрывозіла: рабой паперы на сцены — аж дванаццаць трубак. А бабе — усяго. Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панаво́зіць, ‑вожу, ‑возіш, ‑возіць; зак., каго-чаго.
Навезці, прывезці ў вялікай колькасці. І закруцілася машына. Адкуль узяліся і тыя будаўнічыя матэрыялы. Панавозілі цэглы, цэменту, шкла. Палтаран.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заве́зці, ‑вязу, ‑вязеш, ‑вязе; ‑вязём, ‑везяце; пр. завёз, ‑везла; зак., каго-што.
1. Везучы, даставіць куды‑н.; адвезці. Запрог Алесь калгаснага каня і завёз Андрэя на станцыю. Васілевіч. // Адвезці далёка або не туды, куды трэба; звезці. Завезці на край свету. Завёз невядома куды.
2. Прывезці, даставіць куды‑н. Завезці тавары ў магазін. // Прывезці адкуль‑н. здалёку, закупіўшы, набыўшы і пад. Янотападобнага сабаку на Беларусь завезлі ў 1936 г. з Далёкага Усходу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыду́біць ’прывезці ці прынесці надзвычай цяжкі груз’ (Янк. 1), ’прывалачы’, прыдубі́цца ’прывалачыся’ (ТС). Мясцовае ўтварэнне ад ду́біць ’цягнуць’ (ТС), якое толькі фармальна можна ўзвесці да прасл. *dǫbiti, аднак цяжкасці ўзнікаюць з семантычнага боку. Няясна, магчыма, звязана з *ды́біць, ды́біцца (гл.)?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)