wéiterrücken

аддз. vt адсо́ўваць; ру́хаць, прасо́ўваць [ру́хаць] напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вдева́ть несов.

1. (нитку) уця́гваць, заця́гваць;

2. (просовывать) прасо́ўваць; (всовывать) усо́ўваць; (вставлять) устаўля́ць; см. вдеть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wéiterbringen

* аддз. vt прасо́ўваць дале́й (якую-н. справу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прайма́ць ’прабіраць, пранізваць (пра мароз, холад, вецер і пад.); глыбока, моцна дзейнічаць, рабіць вялікае ўражанне на каго-небудзь’ (ТСБМ), ’прасоўваць (нітку) праз ігольнае вушка’, ’пранікаць (аб ветры, марозу)’ (Нас.), пройма́ць ’праймаць, прабіраць’ (ТС), зак. тр. пройняты ’спехам прашыць, прыхапіць ніткай’ (Клім.), ст.-бел. проимати ’разабраць, зрабіць у чым-небудзь адтуліну’. Прыставачны дзеяслоў ад імаць (гл.). З семантычных паралеляў параўн. рус. пронимать ’прабіраць (аб холадзе)’ і ўкр. пройма́ти ’абхапіць (аб холадзе); прасоўваць нітку (у іголку)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

posuwać

незак. рухаць; пасоўваць; прасоўваць;

posuwać nogami — цягнуць (валачыць) ногі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прасо́ўванне ср.

1. просо́вывание; продева́ние, вдева́ние;

2. продвиже́ние; прота́скивание;

3. раздвига́ние;

4. перен. продвига́ние;

1-4 см. прасо́ўваць 1-4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

продёргивать​II несов.

1. (сквозь что-л.) прашмо́ргваць; (нитку) праця́гваць, заця́гваць, прасо́ўваць;

2. перен. (протягивать) праця́гваць; (пробирать) прабіра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

windować

незак.

1. падымаць; зацягваць (цяжар)

2. падымаць (на ліфце)

3. перан. прасоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przesuwać

незак.

1. прасоўваць; перасоўваць; перамяшчаць;

2. пераводзіць;

przesuwać zegarek do przodu (tyłu) — пераводзіць гадзіннік наперад (назад)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Про́сва, про́соўка ’жалезны шворань, прэнт для закрывання аканіц’ (ТСБМ, Мік., Нас.). Рус. просо́в, просо́ва, просо́вка ’засаўка для закрывання аканіц або дзвярэй’, балг. про́сва. Да прасо́ўваць, сунуць. Пытанні выклікае просва. Паколькі прасл. *sovati, sujǫ ў слав. мовах не мае нулявой агаласоўкі кораня, то, мабыць, тут адбылося пераўтварэнне па аналогіі тыпу про́шва, вы́спа і г. д. або моцная рэдукцыя паслянаціскнога галоснага. Варбат (Морфонология, 89) бачыць у гэтым слове рэфлекс старажытнага каранёвага імя і ўзнаўляе прасл. *prosъva.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)