attainder [əˈteɪndə] n. hist., law стра́та право́ў і маёмасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыскрыміна́цыя, ‑і, ж.

Абмежаванне або пазбаўленне правоў, нераўнапраўнае становішча. Расавая дыскрымінацыя.

[Ад лац. discriminatio — адрозненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскула́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (гіст.).

Пазбавіць заможных сялян (кулакоў) зямлі, сродкаў вытворчасці і палітычных правоў.

|| незак. раскула́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. раскула́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таталіта́рны, -ая, -ае.

Які характарызуецца поўным панаваннем дзяржавы над усімі бакамі жыцця грамадства, насіллем, знішчэннем дэмакратычных свабод і правоў асобы.

Таталітарная дзяржава.

Т. рэжым.

|| наз. таталіта́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

infringement [ɪnˈfrɪndʒmənt] n. парушэ́нне (закона, правоў, правіл і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

праваахо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для нагляду і ахоўвання правоў грамадзян. Праваахоўныя органы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэзары́зм, ‑у, м.

Гіст. Аднаасобная дыктатура ў спалучэнні з фармальным прызнаннем правоў народа.

[Фр. césarisme ад лац. caesar — цар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

entréchten

vt пазбаўля́ць право́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

неправаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не мае юрыдычных правоў і няздольны несці юрыдычныя абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

deprivation [ˌdeprɪˈveɪʃn] n. пазбаўле́нне;

deprivation of civil rights пазбаўле́нне грамадзя́нскіх право́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)