Verbum

верацярпі́масць, -і, ж.

Цярпімасць да чужой рэлігіі, прызнанае яе права на свабоднае існаванне.

правапарушэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н. (афіц.).

Парушэнне права, законаў; злачынства.

Прафілактыка правапарушэнняў.

самавызначэ́нне, -я, н.

1. гл. самавызначыцца.

2. Права нацыі на стварэнне сваёй нацыянальнай дзяржаўнасці.

манапо́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

1. Выключнае права на вытворчасць або продаж чаго-н., а таксама выключнае права карыстання чым-н.

Дзяржаўная м.

2. Буйное капіталістычнае аб’яднанне, якое ўзнікла на падставе канцэнтрацыі вытворчасці і капіталу з мэтай панавання ў пэўнай галіне гаспадаркі і атрымання найбольшага прыбытку.

|| прым. манапалісты́чны, -ая, -ае і манапо́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Манапалістычны капітал.

Манапольнае права.

падаро́жная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. (гіст.).

Пасведчанне на права карыстання ў дарозе казённымі коньмі.

законапалажэ́нне, -я, н.

Закон або сукупнасць законаў (у 2 знач.) у якой-н. галіне права.

адзінанача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая кіруецца прынцыпам адзінаначалля або мае права адзінаначалля.