подра́ть​II сов., разг. / моро́з по ко́же подра́л маро́з па ску́ры прабе́г; аж ску́ра сшэ́рхла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przebieg, ~u

м.

1. ход; працэс, цячэнне; развіццё;

przebieg choroby — цячэнне хваробы;

przebieg walki — ход барацьбы;

2. тэх. прабег;

przebieg dobowy auta — сутачны прабег аўтамабіля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wéttlauf

m -(e)s, -läufe спабо́рніцтва па бе́гу; забе́г, прабе́г

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

по́паўзень, ‑зня, м.

Маленькая птушачка атрада вераб’іных, якая вельмі спрытна лазіць па дрэвах уверх і ўніз галавой. Па ствалу суседняга дрэва прабег зверху ўніз попаўзень. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незаўва́жна, прысл.

Разм. Непрыкметна, неўзаметку. Неўзабаве адзін з самалётаў прабег па зямлі, незаўважна адарваўся і знік у ледзь прасветленай прасторы. Кавалёў. За працай незаўважна пралятаў дзень. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áusrollen

vt

1) выко́чваць; размо́тваць

2) ав. зако́нчыць прабе́г (пры пасадцы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

во́зірк, ‑у, м.

Абл. Погляд, позірк убок, назад. Можа тысячны раз прабег ён [Няслаўскі] вокам па гэтым бяскрыўдным лістку паперы паміж боязных возіркаў на вокны. Мурашка.

•••

Без возірку — без аглядкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадру́к, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перадрукоўваць — перадрукаваць.

2. Твор, артыкул, перадрукаваны адкуль‑н. Леапольд Гушка, праглядаючы газету, прабег вачыма кароткую нататку — перадрук з польскіх газет. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trial​2 [ˈtraɪəl] adj.

1. про́бны;

a trial flight про́бны палёт;

a trial run выпрабава́льны прабе́г; выпрабава́льны тэ́рмін

2. судо́вы;

a trial testimony све́дчанне ў судзе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бяля́к, беляка, м.

1. Заяц, які мяняе зімой колер поўсці на белы. На лёд выскачыў бяляк, прабег з паўсотні крокаў і прысеў, насцярожана стрыгучы доўгімі вушамі. Кірэйчык.

2. Разм. пагард. Белагвардзеец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)