немезі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Багіня кары, помсты ў старажытнай грэчаскай міфалогіі. // перан. Адплата, кара, помста.

[Грэч. Némesis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Імсці́ць ’помсціць’ (Янк. I). Беспрэфіксальнае ўтварэнне з пратэзай і‑. Гл. помста.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адзіночналі́кавы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: адзіночналікавы назоўнік — назоўнік, які ўжываецца толькі ў адзіночным ліку, напрыклад: пух, мяса, помста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

retaliation [rɪˌtæliˈeɪʃn] n. адпла́та, по́мста;

in retaliation for smth. у адка́з на што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кацю́ша, ‑ы, ж.

Жартаўліва-ласкавая назва рэактыўнага мінамёта, устаноўленага на аўтамабілі. Наша помста ворагу ў паходзе Прагрымела голасам кацюш. Прыходзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wendeta

ж. вендэта, кроўная помста

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

немезі́да

(ад гр. Nemesis = імя старажытнагрэчаскай міфалагічнай багіні помсты, кары)

перан. адплата, помста, кара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Wíedervergeltung

f -, -en адпла́та, ка́ра, по́мста

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зглу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Заціхнуць, заглухнуць. Князь стаіць, князь маўчыць, жуда, помста б’е з воч; Гулі зглухлі: ні жартаў ні смеху... Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odpłata

ж.

1. адплата;

2. перан. помста

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)