лапсарда́к, ‑а, м.
Даўнейшы доўгі сурдут у польскіх і галіцыйскіх яўрэяў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
легіяне́р, ‑а, м.
Воін, салдат легіёна. Каля каменнай брамы група польскіх легіянераў ставіла кулямёт. Рамановіч.
[Фр. legionnaire ад лац. legionarius.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яснавяльмо́жнасць, ‑і, ж.
Гіст. Тытулаванне польскіх паноў і ўкраінскіх гетманаў (ужывалася з займеннікамі ваша, яго, яе, іх).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
«Пралетарыят»,
назва польскіх сацыяліст. арганізацый.
т. 12, с. 551
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
лапсарда́к
(ідыш lapserdak = рьітуальная кашуля з махрамі)
даўнейшы доўгі сурдут у польскіх і галіцыйскіх яўрэяў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
перадру́к, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перадрукоўваць — перадрукаваць.
2. Твор, артыкул, перадрукаваны адкуль‑н. Леапольд Гушка, праглядаючы газету, прабег вачыма кароткую нататку — перадрук з польскіх газет. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разузна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Тое, што і разведаць. Яшчэ патрэбна было .. разузнаць сілу польскіх войск, якія знаходзяцца блізка ад гміны, дзе павінен адбыцца суд над сялянамі. Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бунчу́к, ‑а, м.
1. Дрэўка з шарам і конскім хвастом наверсе як знак улады ўкраінскіх і польскіх гетманаў, казацкіх атаманаў, турэцкіх пашэй.
2. Шумавы музычны інструмент у некаторых ваенных аркестрах, упрыгожаны конскім хвастом.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вансі́дла ’цуглі’ (Шатал.). Кантамінацыя двух польскіх слоў: wędzidło ’цуглі’ і wąs ’вус’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГУМО́ЎСКІ (Gumowski) Марыян
(30.9.1881, в. Красценка-над-Дунайцам Новасандэцкага ваяв., Польшча — 1.11.1974),
польскі нумізмат, гісторык, музеязнаўца. З 1900 дырэктар музея Чапскіх і хавальнік Нац. музея (Кракаў). У 1909—19 рэдактар час. «Wiadomości Numizmatyczno-Archeologiczne» («Нумізматычна-археалагічныя паведамленні»). У 1919—32 дырэктар Велікапольскага музея ў Познані. Пасля 2-й сусв. вайны выкладаў у Торуньскім ун-це нумізматыку і стараж. гісторыю (да 1955). Аўтар каля 400 прац і паведамленняў з галіны нумізматыкі, сфрагістыкі, геральдыкі, гісторыі і мастацтва («Медалі Ягелонаў», 1906; «Пячаткі польскіх каралёў», 1910; «Падручнік польскай нумізматыкі», 1914; «Гербы польскіх гарадоў», 1960; манаграфіі па гісторыі польскіх манетных двароў і інш.).
т. 5, с. 534
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)