плаві́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне для плаўкі металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металаплаві́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да плаўкі металаў. Металаплавільны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалезаплаві́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да плаўкі жалеза. Жалезаплавільная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вагра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Шахтавая печ для плаўкі чыгуну, а таксама для апалу руд каляровых металаў.

|| прым. вагра́начны, -ая, -ае і вагра́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fusible

[ˈfju:zəbəl]

adj.

пла́ўкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Bádehose

f -, -n пла́ўкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schmélzbar

a тэх. пла́ўкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́плавіцца, ‑віцца; зак.

Вылучыцца ў выніку плаўкі. // Разм. Расплавіцца. [Назар:] — Выплавіліся [падшыпнікі] нашчэнт, Васіль Рыгоравіч. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

meltable

[ˈmeltəbəl]

adj.

пла́ўкі, то́пкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kąpielówki

мн. плаўкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)