triumphant

[traɪˈʌmpfənt]

adj.

1) перамо́жны

2) трыюмфа́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

winning

[ˈwɪnɪŋ]

adj.

1) які́ выйграе́, перамо́жны

winning team — кама́нда, яка́я выйграе́

2) перамо́жны, прына́дны, прые́мны

a winning smile — прына́дная усьме́шка

•

- winnings

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

victorious

[vɪkˈtɔriəs]

adj.

перамо́жны

a victorious army — перамо́жнае во́йска

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

triumphal [traɪˈʌmfl] adj. трыумфа́льны, перамо́жны, перамагано́сны; урачы́сты;

a trium p hal arch трыумфа́льная а́рка;

a triumphal wreath лаўро́вы вяно́к перамо́жцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

victor

[ˈvɪktər]

1.

n.

перамо́жац -ца m.

2.

adj.

перамо́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

салю́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да салюту, звязаны з ім. Салютны залп. Салютнае вітанне. □ Начныя стукі ў родны дом Ляцяць ціхутка, як гарошынкі, Але і ў іх ужо заложаны Салютны, пераможны гром. Семашкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВІКТО́РЫЯ,

у старажытна-рым. міфалогіі багіня перамогі. Асн. яе сімвалы — пераможны вянок і крылы. У Рыме Вікторыі былі прысвечаны храм на ўзгорку Палацін і алтар у курыі сената, узведзеныя ў часы праўлення Аўгуста. У надпісах і на манетах эпохі імперыі Вікторыя — увасабленне перамогі імператара ў вайне. У стараж.-грэч. міфалогіі ёй адпавядае Ніка.

т. 4, с. 154

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трыумфа́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для ўрачыстага шэсця трыумфатара; збудаваны ў гонар якога‑н. трыумфу, перамогі, урачыстасці. Трыумфальная арка.

2. Урачысты, пераможны; які праходзіць з незвычайным уздымам. Трыумфальнае шэсце. □ — Цімафей Ільіч хоча зрабіць у ваш гонар, Міхаіл Дзям’янавіч, нейкае трыумфальнае віншаванне, — сказаў Трухан. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prevailing

[prɪˈveɪlɪŋ]

adj.

1) які́ існу́е; перамо́жны, мацне́йшы (сі́лай або́ ўплы́вамі)

2) агу́льна ўжыва́ны, найбо́льш пашыра́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мо́жна, безас. у знач. вык.

1. з інф. Ёсць магчымасць. Цяпер .. [дзікоў] можна разгледзець і без бінокля. В. Вольскі.

2. Дазваляецца. Услаўляў і слаўлю я Час наш пераможны. А чаму пра салаўя Мне пісаць не можна? Бялевіч.

•••

Жыць можна гл. жыць.

Пасаліўшы, есці можна гл. есці.

Можна сказаць гл. сказаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)