СОС¹, выкл. (вялікія літары).

Міжнародны радыёсігнал пра бедства суднаў ці самалётаў (бесперапыннае паўтарэнне трох кароткіх і трох доўгіх сігналаў па азбуцы Морзэ, пераасэнсаваны англійскі выраз Save Our Souls, што азначае «ратуйце нашы душы»).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

recurrence [rɪˈkʌrəns] n. паўтарэ́нне; вярта́нне, рэцыды́ў; паўтара́льнасць;

a recurrence of an epidemic но́вая ўспы́шка эпідэ́міі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сугу́чча, -а, н.

1. Спалучэнне некалькіх гукаў рознай вышыні.

2. Рыфма, паўтарэнне ў вершы падобных галосных гукаў, а таксама падобнае гучанне канцоў радкоў у ім.

Удалае с.

3. Унутраная адпаведнасць, адзінства.

С. талентаў.

С. колераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ *Паўторка, беласт. повту́орка ’паўтарэнне’ (Сл. ПЗБ) паходзіць з польск. powtórka ’тс’ (Мацкевіч, там жа, 4, 30).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэпеты́цыя ’развучванне, паўтарэнне або пробнае выкананне драматычнага, музычнага і пад. твора’ (ТСБМ). З рус. репетиция ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трэ́мала, нескл., н.

Спец. Хуткае паўтарэнне аднаго гуку або чаргаванне некалькіх не суседніх гукаў асобна або ў акордах.

[Іт. tremolo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

powtórka

ж. разм. паўтарэнне (у школе); паўтор

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перагаво́рванне, ‑я, н.

1. Размова, гутарка. Патаемнае перагаворванне прыгнятала Саўку і наводзіла на яго жудасць. Колас.

2. Паўтарэнне сказанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Iteratión

f -, -en паўто́р, паўтарэ́нне; матэм. ітэра́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

асана́нс, ‑у, м.

Паўтарэнне ў вершы аднолькавых або падобных галосных гукаў; недакладная рыфма, у якой супадаюць толькі націскныя галосныя гукі.

[Фр. assonance.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)