гідрагеало́гія, ‑і, ж.

Навука пра паходжанне, рух, уласцівасці і распаўсюджанасць падземных вод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́незіс, ‑у, м.

Паходжанне, гісторыя ўзнікнення і развіцця чаго‑н. Генезіс беларускага рамана.

[Грэч. genesis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непралета́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які не адносіцца да пралетарыяту і яго арганізацыя. Непралетарскае паходжанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

proweniencja

ж. кніжн. паходжанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

geneza

ж. кніжн. генезіс; паходжанне;

geneza teorii Darwina — паходжанне тэорыі Дарвіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шва́бскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да швабаў, які належыць, уласцівы ім. Швабскае паходжанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ábkunft

f - пахо́джанне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

parentage [ˈpeərəntɪdʒ] n.

1. бацько́ўства; мацяры́нства

2. пахо́джанне; радаво́д, радасло́ўная

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

двара́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да двараніна, дваранства. Дваранскае саслоўе. Дваранскае паходжанне. Дваранскага роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касмаго́нія, ‑і, ж.

Галіна навукі, у якой вывучаецца паходжанне, развіццё нябесных цел і іх сістэм.

[Ад грэч. kosmogonía — паходжанне свету.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)