крыжава́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Гульня-задача, у якой фігуру з перакрыжаванымі радамі клетак патрэбна запоўніць літарамі так, каб па вертыкалі і гарызанталі атрымаліся патрэбныя словы; красворд.

|| прым. крыжава́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здага́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Меркаванне, заснаванае на верагоднасці, магчымасці чаго-н.

Ваша з. правільная: так і было.

2. Кемлівасць, здольнасць улоўліваць сутнасць справы (разм.).

У гэтай справе патрэбна з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перавэ́ндзіцца, ‑дзіцца; зак.

Завэндзіцца звыш меры, больш, чым патрэбна. Перавэндзіліся каўбасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правафланго́вы, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца, размешчаны на правым флангу.

П. баец.

Раўняцца на правафланговых (наз.).

2. правафланго́вы, -ага, мн. -ыя, -ых, м., перан. Чалавек, на якога патрэбна раўняцца ў працы, што служыць прыкладам для іншых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

help oneself to

а) узя́ць, што патрэ́бна ці што хо́чаш

б) прысабе́чыць, скра́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лі́га​2

(іт. liga = сувязь)

знак у выглядзе дугі над нотамі, які абазначае, што патрэбна іграць легата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фальста́рт

(англ. false start = няправільны старт)

сп. старт, узяты кім-н. з удзельнікаў спаборніцтва раней, чым патрэбна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перагусці́ць, ‑гушчу, ‑гусціш, ‑гусціць; зак., што.

Разм. Зрабіць густым больш, чым патрэбна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недасалі́ць, ‑салю, ‑соліш, ‑соліць; зак., што.

Пасаліць недастаткова, менш, чым патрэбна. Недасаліць кашу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ДЗЕСЯТКО́ВЫ ЛАГАРЫ́ФМ ліку, паказчык ступені, у якую патрэбна ўзвесці лік 10, каб атрымаць зададзены лік; лагарыфм па аснове 10. Дл. ліку Ν абазначаецца lg N; напр., lg 2 = 0,3010, lg 20 = 1,3010, lg 100 = 2.

т. 6, с. 107

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)