пасрэ́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да пасрэднік (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

секунда́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Сведка і пасрэднік кожнага з удзельнікаў дуэлі. О, д’ябал! Зноў разважлівыя секунданты Зарадзілі нашу зброю Не тымі набоямі... Сіпакоў.

2. Пасрэднік і памочнік удзельніка спартыўнага спаборніцтва.

[Ад лац. secundans, secundantis — які садзейнічае, дапамагае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

arbitrator [ˈɑ:bɪtreɪtə] n.

1. арбі́тр, суддзя́; пасрэ́днік

2. траце́йскі суддзя́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ма́клер, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі і капіталістычных краінах — пасрэднік пры заключэнні гандлёвых і біржавых здзелак.

[Ням. Makler.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампрадо́р, ‑а, м.

Туземны купец, пасрэднік паміж іншаземным капіталам і ўнутраным рынкам у некаторых залежных краінах Усходу.

[Ад ісп. comprador — пакупнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

go-between [ˈgəʊbɪˌtwi:n] n. пасрэ́днік;

act as a go-between пасрэ́днічаць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пасро́дак ’сярэдзіна’ (Нас.). З польск. pośrodek ’тс’. Разам з тым пасродак ’пасрэднік’ (там жа) — кантамінацыйнае ўтварэнне з пасрэднік і сродак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vermíttler

m -s, - пасрэ́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кансігна́тар, ‑а, м.

Спец. У капіталістычных краінах — гандлёвы пасрэднік, які прадае тавар, прывезены з-за мяжы для продажу па камісійных умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Медыя́тар ’пасрэднік у адносінах, пагадненнях’ (ТСБМ), ст.-бел. медиаторъ, медыяторъ ’пасрэднік, арбітр’ (XVII ст.) запазычаны са ст.-польск. medyjator, якое з лац. mediātor ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 44).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)