лізу́н, ‑а, м.

Разм.

1. Той, хто любіць лізаць, лізацца (пра жывёл).

2. Той, хто любіць цалаваць, цалавацца.

3. перан. Ліслівец, падлізнік, падхалім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Spéichellecker

m -s, - падлі́знік, падхалі́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Лі́зус ’ліслівец’ (паўн.-зах., КЭС) запазычана з польск. lizus ’падхалім’. Да лізаць (Слаўскі, 4, 312–313).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sycophant

[ˈsɪkəfənt]

n.

падхалі́м -а, падлі́за -ы m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Kríecher

m -s, - ліслі́вец, падлі́знік, падхалі́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Líebediener

m -s, - ліслі́вец, падлі́знік, падхалі́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падхалі́мнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Паводзіць сябе як падхалім. [Сабалеўскі] не столькі распытваў пацярпеўшых для высвятлення справы, колькі падхалімнічаў і выслужваўся перад сваімі, як ён называў іх, «калегамі». Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bootlicker

[ˈbu:tlɪkər]

n., Sl.

падхалі́м -а m., падлі́за m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lickspittle

[ˈlɪk,spɪtəl]

n.

лісьлі́вец -ўца m., падлі́зьнік, падхалі́м -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schléimer

m -s, - разм. пагардл. падлі́знік, падхалі́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)