obejrzeć

зак. агледзець; паглядзець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

удивлённо нареч. здзі́ўлена, са здзіўле́ннем;

посмотре́ть удивлённо паглядзе́ць здзі́ўлена (са здзіўле́ннем);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сапраўды́, прысл.

1. Ужыв. для падкрэслівання праўдзівасці таго, што адбываецца на самай справе.

Я с. адчуваю сябе не вельмі.

2. у знач. пабочн. сл. Так, на самай справе.

С., чаму б не паглядзець фільм?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разгле́дзецца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; зак.

1. Паглядзець вакол сябе, прыгледзецца.

Зайшоў чалавек у хату, разгледзеўся.

2. перан. Азнаёміцца з абстаноўкай.

Не даць р., апомніцца ворагу.

|| незак. разгляда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і разгля́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Ля́нуць ’паглядзець’ (Сцяшк.; в.-дзв., Сл. ПЗБ; віц., Нік. Очерки, 2). Да глядзе́ць (гл.). Аб знікненні г перад л гл. Карскі, 1, 371.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́зверыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Разм. У выразе: вызверыць вочы — паглядзець са злосцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

look up (a word in a dictionary)

паглядзе́ць, пашука́ць (сло́ва ў сло́ўніку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

позева́ть сов.

1. (зевнуть несколько раз) папазяха́ць;

2. (поглазеть) разг. паглядзе́ць, падзіві́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вы́глянуць, -ну, -неш, -не; -глянь; зак.

1. Высунуўшыся з укрыцця, глянуць, паглядзець.

В. з-за вугла на вуліцу.

2. Стаць відным, паказацца.

З-за хмар выглянула сонца.

|| незак. выгля́дваць, -аю, -аеш, -ае і выгляда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́лупіць, -плю, -піш, -піць; -плены; зак. (разм.).

1. што. З сілай выдраць.

В. ліст з кнігі.

В. прабой з вушака.

2. каго. Набіць, адлупцаваць.

◊

Вылупіць вочы (разм., неадабр.) — пільна паглядзець шырока расплюшчанымі вачамі.

|| незак. вылу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)