judiciary [dʒu:ˈdɪʃəri] n. fml

1. судо́вая ўла́да; сістэ́ма судо́вых о́рганаў

2. су́ддзі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вертыка́ль, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Вертыкальная лінія.

Па вертыкалі.

2. Сістэма арганізацыі органаў кіравання.

Прэзідэнцкая в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

урало́гія, -і, ж.

Галіна медыцыны, якая займаецца хваробамі мачавой сістэмы (у мужчын — мочапалавых органаў).

|| прым. уралагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

круп, -у, м.

Вострае запаленне гартані, а таксама некаторых іншых органаў дыхання.

|| прым. крупо́зны, -ая, -ае.

Крупознае запаленне лёгкіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэлепа́тыя, -і, ж.

Парапсіхалагічная з’ява перадачы думак і пачуццяў на адлегласці без дапамогі органаў пачуццяў.

|| прым. тэлепаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перыста́льтыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (спец.).

Хвалепадобнае сцісканне сценак полых органаў (кішак, страўніка і інш.).

|| прым. перыстальты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

Абследаваць стан унутраных органаў шляхам выслухвання.

А. хворага.

|| незак. абслу́хваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правасу́ддзе, -я, н.

1. Дзейнасць судовых органаў.

Ажыццяўляць п.

2. Справядлівае рашэнне справы, спрэчак.

Шукаць правасуддзя.

|| прым. правасу́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

internal [ɪnˈtɜ:nl] adj. уну́траны;

internal trade/flight уну́траны га́ндаль/рэйс;

internal injuries пашко́джанні ўну́траных о́рганаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ombudsman [ˈɒmbʊdzmən] n. (pl. -men) о́мбудсмен (службовая асоба, якая ажыццяўляе кантроль за дзейнасцю ўрадавых органаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)