ко́е-когда́нареч. сяды́-тады́, калі́-нікалі́; (иногда) ча́сам, часа́мі, падча́с, і́ншы раз.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
periodic
[,pɪriˈɑ:dɪk]
adj.
1) пэрыяды́чны
2) які́ здара́ецца калі́-нікалі́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
periodically
[,pɪriˈɑ:dɪkli]
adv.
1) пэрыяды́чна, рэгуля́рна
2) калі́-нікалі́; зрэ́дку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сяды́-тады́, прысл.
Часам, калі-нікалі, іншы раз, зрэдку. Машыны — грузавыя і легкавыя, — якія сяды-тады праляталі па вуліцы, ішлі за горад, у бок Чэрвеньскага рынку.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зайздро́слівы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і зайздросны. Такароўцы забываліся аб тым, што яны арандатары. Часам.. зайздрослівыя суседзі аб гэтым ім калі-нікалі напаміналі.Бядуля.Не адно зайздрослівае вока ацэньвала Дарошаву будоўлю.Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прашуга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Праляцець, пранесціся з шумам. Кругом было спакойна, толькі калі-нікалі праляціць з піскам кажан або пракрычыць сава ці прашугаюць чарадою спалоханыя птушкі.Гурскі.Перад самым змярканнем над горадам прашугала кароткая летняя навальніца.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sporadically
[spəˈrædɪkəli]
adv.
тут і там; у ро́зных ме́сцах; тады́-сяды́, калі́-нікалі́; паасо́бку; спарады́чна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
niekiedy
час ад часу; калі-нікалі; іншы раз;
kiedy niekiedy — час ад часу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ні́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Абл. Шукаючы каго‑, што‑н., заглядваць усюды. Больш за гадзіну калацілі.. [паліцыянты] хату: лазілі пад печ, шукалі на гарышчы, нікалі за засланку.Сабаленка.Напэўна [Андрэю Данілавічу] было не прывыкаць — лазіць самому па гаршках, нікаць па палічках, карацей кажучы, займацца самаабслугоўваннем.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паду́жацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Дужаючыся, памерацца сіламі; пазмагацца. Калі-нікалі хацелася з хлапчукамі, як бывала, наганяць галубоў або схапіцца са сваімі аднагодкамі і падужацца ўволю.Гроднеў.Дык хіба ж мы не здолеем Дружнай сям’ёй Скіраваць нашу рэчку, Падужацца з ёй?Куляшоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)