Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verständlicherweise
advнатура́льна, (само́ сабо́й) зразуме́ла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дыяспо́ра
(гр. diaspora = рассейванне)
частка расліны, якая натуральна аддзяляецца і служыць для размнажэння (спора, семя, плод, клубень і інш.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
naturally[ˈnætʃrəli]adv.
1. зразуме́ла, вядо́ма, натура́льна;
Naturally, you’ll want to discuss this with your mother. Вядома, ты захочаш абмеркаваць гэта з мамай.
2. ад нараджэ́ння, ад/з прыро́ды;
His hair curls naturally. Яго валасы ўюцца/кучаравяцца ад прыроды.
3.натура́льна, про́ста, во́льна;
She behaved naturally. Яна трымалася проста.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
of course
1) ве́дама, пэ́ўна
2) натура́льна, як і трэ́ба было́ чака́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
няна́вісць, ‑і, ж.
Пачуццё моцнай варожасці, непрыязнасці. І старадаўняя нянавісць, выгадаваная вякамі гнёту і здзеку, гарэла цяпер у сялянскіх вачах вялікім гневам.Бядуля.Нянавісць да ворага.. зусім натуральна зыходзіць ад любві да радзімы.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
naturally
[ˈnætʃərəli]
adv.
1) натура́льна
2) па хара́ктару, па нату́ры, па прыро́дзе
3) вядо́ма, зразуме́ла, безумо́ўна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sélbstverständlich
1.
a відаво́чны, натура́льны, нарма́льны
2.
adv само́ сабо́ю, натура́льна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГА́ВАНЬ
(галанд. haven),
прыбярэжная частка воднай прасторы (акіяна, мора, возера), натуральна або штучна ахаваная ад ветру, хваль, цячэнняў. Звычайна размяшчаецца ў бухтах. Гаванню наз. таксама частку акваторыі порта, дзе праводзяцца грузапасажырскія аперацыі. У залежнасці ад спецыялізацыі бываюць пасажырскія, вугальныя, нафтавыя, кабатажныя, ваенныя, рыбацкія, рамонтныя, зімовачныя і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
апасты́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які вельмі надакучыў, апрыкраў; зрабіўся нямілым, невыносным. Не бачыць, не чуе нічога [Мар’яна], І свет стаўся ёй апастылы.Колас.Натуральна, што кожны з нас з нецярплівасцю чакаў заканчэння работы Асамблеі, каб хутчэй пазбавіцца ад апастылай атмасферы і дыхнуць свежым паветрам.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)