напіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

1. гл. наперці.

2. на каго-што. Рашуча адцясняць, цясніць.

Танкі напіралі з флангаў.

2. перан., на што. Асабліва падкрэсліваць што-н., настойваць на чым-н.

Н. на неабходнасць праверкі фактаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наста́ивать​I несов. (стоять на своём) насто́йваць (на чым); (добиваться) дамага́цца (чаго), дабіва́цца (чаго);

наста́ивать на своём насто́йваць на сваі́м;

наста́ивать на приглаше́нии врача́ дамага́цца запрашэ́ння ўрача́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

protest​2 [prəˈtest] v.

1. (about/against/at) пратэстава́ць; пярэ́чыць

2. заяўля́ць, сцвярджа́ць, насто́йваць (у адказ)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

напира́ть несов., прост.

1. напіра́ць;

2. (настойчиво добиваться — ещё) насто́йваць;

3. (накопляться, скопляться) напіра́цца, набіва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ляпе́зіць ’беспадстаўна настойваць на сваім’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. lepẽzinti ’поркацца, кешкацца, карпатліва працаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

persevere

[,pɜ:rsəˈvɪr]

v.

насто́йваць (на сваі́м); быць насто́йлівым, вытрыва́лым у чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

obstawać

незак.

1. przy czym настойваць на чым; упарціцца; упірацца;

obstawać przy swojej decyzji — настойваць на сваім рашэнні;

obstawać przy swoich poglądach — настойваць на сваіх поглядах;

2. za kim абараняць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цанава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; незак.

Абл. Таргавацца; настойваць на пэўнай цане. І нібы прываражыў, прыўрочыў — пасля яго [мужчыны] ніхто не падыходзіў, не цанаваўся з Дзімкам за сена. Капыловіч. [Стафанковіч] ледзьве выгаварыў: — То ратуйце хлопца, лячыце яго! За вашу фатыгу я цанавацца не буду! Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

insist [ɪnˈsɪst] v. (on/upon) насто́йваць, насто́йліва патрабава́ць; дамага́цца;

I insisted on her coming with us. Я настойваў, каб яна ішла разам з намі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пі́льма ’налягаючы, прымушаючы, настойваючы’ (Нас.). З пільна, якое з піліць? ’прымушаць, настойваць’, ’часта прыгадваць, гаварыць, “дзяўбеш” (гл.), або са спалучэння *пічьма піліць, што перадае інтэнаўнасць дзеяння таго ж дзеяслова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)