Verbum

зыра́не, -ра́н, адз. -ра́нін, -а, м.

Ранейшая назва народа комі.

|| ж. зыра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. зыра́нскі, -ая, -ае.

пермякі́, -о́ў, адз. пярмя́к, пермяка́, м.

Былая назва часткі народа комі.

|| ж. пярмя́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. пярмя́цкі, -ая, -ае.

этні́чны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да якога-н. народа.

Э. склад насельніцтва.

○

Этнічная супольнасць — устойлівая сацыяльная група людзей (племя, народнасць, нацыя), якая ўзнікла гістарычна.

міфало́гія, -і, ж.

1. Навука, якая вывучае міфы (у 1 знач.).

2. Сукупнасць міфаў (у 1 знач.) якога-н. народа.

Славянская м.

|| прым. міфалагі́чны, -ая, -ае.

пі́сьменнасць, -і, ж.

1. Сукупнасць моўных і графічных сродкаў пісьмовых зносін.

П. народаў Поўначы.

2. Сукупнасць пісьмовых помнікаў якой-н. гістарычнай эпохі пэўнага народа.

Старабеларуская п.

славу́тасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. славуты.

2. Шырокая папулярнасць (пра месца, прадмет, выдатныя чым-н.).

Брэсцкая крэпасць — с. нашага народа.

3. Вядомы, праслаўлены чалавек.

здра́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто здрадзіў каму-, чаму-н., прадаў каго-, што-н.

З. народа.

|| ж. здра́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. здра́дніцкі, -ая, -ае.

сімвалізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; зак. і незак., што (кніжн.).

З’явіцца (з’яўляцца) сімвалам (у 1 знач.) чаго-н.

Хор у спектаклі сімвалізуе адзінства народа.

|| наз. сімваліза́цыя, -і, ж.