грушо́ўка, ‑і, ДМ ‑шоўцы, ж.

1. Сорт ранняй яблыні з салодкімі пладамі.

2. Плод гэтай яблыні.

3. Грушавая наліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грушо́ўка ж (наліўка) Bírnenlikör m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

слівя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Слівавая наліўка або настойка. Упершыню пасля вайны пачынаецца масавы выраб беларускай слівянкі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запяка́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Страва, прыгатаваная запяканнем. Бульбяная запяканка. Рысавая запяканка.

2. Ягадная наліўка з прыправамі, прыгатаваная шляхам гарачай апрацоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Тое, што і крактануць. А калі потым ён выпіў і сам, то ад здавальнення моцна крэкнуў — гарэлка, наліўка на вішні, была дужа добрая. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слівя́нка ж (наліўка) Pfláumenwein m -(e)s, -e, Pfláumenlikör m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нали́вка ж.

1. наліва́нне, -ння ср.; (вливание) уліва́нне, -ння ср.;

2. (напиток) налі́ўка, -кі ж., насто́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малі́наўка ж

1. заал (птушка) Rótkehlchen n -s, -;

2. (наліўка) Hímbeerlikör m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́стаяцца, ‑стаіцца; зак.

1. Адпачыць, набрацца сілы (пра коней). [Бацька:] — [Конь] у мяне за зіму выстаіцца і на вясну як-небудзь будзе рабіць. Чорны.

2. Набыць пэўныя якасці (мацунак, пах і пад.) у выніку працяглага стаяння. Выстаялася наліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кру́чка ’бручка’ (Нас., Нар. сл., Жд. 2, Шатал., Сцяшк. Сл., Сл. паўн.-зах.). У ДАБМ к. 276 не зафіксавана. Можна меркаваць, што кручка — кантамінацыйнае ўтварэнне ад каліка, каланка, наліўка (гл. ДАБМ, 459, кам. да к. 276) і бручка. Памылкова разглядалася як літуанізм (гл. Лаўчутэ, Балтизмы, 143). Літ. kručkas само запазычанне з беларускай мовы. Гл. Фрэнкель, 302.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)