папулярызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што (кніжн.).

1. Зрабіць (рабіць) зразумелым, даступным, папулярным (у 1 знач.).

П. навуковыя веды.

2. Зрабіць (рабіць) шырока вядомым, папулярным (у 2 знач.); распаўсюдзіць (распаўсюджваць).

П. новы метад.

|| наз. папулярыза́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фінансава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак. і незак., каго-што.

Забяспечыць (забяспечваць) грашовымі сродкамі, фінансамі каго‑, што‑н. Фінансаваць газету. Фінансаваць навуковыя даследаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́тры

(санскр. sutra = нітка)

старажытнаіндыйскія рэлігійныя, філасофскія, навуковыя трактаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

disputíeren

vi браць удзе́л у ды́спуце, ве́сці (навуко́выя) спрэ́чкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Olympiad [əˈlɪmpiæd] n.

1. алімпія́да, Алімпі́йскія гу́льні

2. алімпія́да (спартыўныя, тэатральныя, навуковыя і да т. п. спаборніцтвы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

learned [ˈlɜ:nɪd] adj.

1. які́ валодае глыбо́кімі ве́дамі, вучо́ны, эрудзі́раваны

2. навуко́вы;

learned books/works навуко́выя кні́гі/пра́цы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эксперымента́тар

(с.-лац. experimentator)

той, хто праводзіць навуковыя доследы; той, хто эксперыментуе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канвенцыяналі́зм, ‑у, м.

Суб’ектыўна-ідэалістычны напрамак у філасофскім тлумачэнні навукі, паводле якога навуковыя тэорыі і паняцці з’яўляюцца не адлюстраваннем аб’ектыўнага свету, а вынікам адвольнага пагаднення, канвенцыі паміж вучонымі.

[Ад лац. conventio — пагадненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматто́мнік, ‑а, м.

Разм. Творы, навуковыя працы і пад. якога‑н. аўтара, выдадзеныя ў некалькіх ці многіх тамах. Калі нам будуць тыя помнікі?! Цяпер нам Помнікі — Шматтомнікі. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́ні, -яя, -яе.

1. Які мае афарбоўку аднаго з асноўных колераў спектра — сярэдняга паміж блакітным і фіялетавым.

Сіняе неба.

Сінія вочы.

2. Пра скуру: які мае адценне гэтага колеру.

Сінія губы.

◊

Сіняя панчоха (пагард.) — пра жанчыну, пазбаўленую жаноцкасці: сухую педантку, якую больш за ўсё цікавяць дзелавыя, навуковыя заняткі.

|| памянш. сі́ненькі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)