przybliżyć się

зак. наблізіцца, прыблізіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbliżyć się

зак. зблізіцца; наблізіцца; прыблізіцца;

zbliżyć się na krok — наблізіцца на крок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

набліжэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. набліжаць — наблізіць і набліжацца — наблізіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрысту́пны, -ая, -ае.

1. Такі, да якога цяжка або немагчыма наблізіцца, якім цяжка авалодаць.

Непрыступныя скалы.

Непрыступная крэпасць.

2. Такі, да якога цяжка падступіцца; ганарысты.

Н. начальнік.

|| наз. непрысту́пнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набліжа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да наблізіцца.

2. Зал. да набліжаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

придви́нуться

1. прысу́нуцца, мног. папрысо́ўвацца; (пододвинуться) падсу́нуцца;

2. (о сроках) наблі́зіцца, прыблі́зіцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывеслава́ць, ‑вяслую, ‑вяслуеш, ‑вяслуе; зак.

Вяслуючы, наблізіцца, прыплыць да чаго‑н. Прывеславаць да берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зблі́зіцца, зблі́жуся, зблі́зішся, зблі́зіцца; зак.

1. Наблізіцца адзін да аднаго.

Машыны зблізіліся.

2. Уступіць у блізкія, сяброўскія адносіны.

Новыя суседзі з намі хутка зблізіліся.

|| незак. збліжа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. збліжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысу́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

1. Сунучыся, наблізіцца.

П. да акна.

2. Прыйсці павольна, з цяжкасцю (разм., неадабр.).

А гэты чаго прысунуўся сюды?

|| незак. прысо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. прысо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падвеслава́ць, ‑вяслую, ‑вяслуеш, ‑вяслуе; зак.

Разм. Вяслуючы, наблізіцца да чаго‑н., падплысці. Падвеславаць да берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)