излага́ть несов. выклада́ць; (выражать) выка́зваць; раска́зваць; (объяснять) тлума́чыць;

излага́ть мысль выклада́ць (выка́зваць) ду́мку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няя́сны в разн. знач. нея́сный;

~ныя абры́сы — нея́сные очерта́ния;

~ная ду́мка — нея́сная мысль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завуалява́ць сов., прям., перен. завуали́ровать;

з. твар — завуали́ровать лицо́;

з. ду́мку — завуали́ровать мысль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадузя́ты предвзя́тый, предубеждённый; пристра́стный; небеспристра́стный;

~тая ду́мка — предвзя́тая мысль;

п. по́гляд — предвзя́тый взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адмысло́вы ’асобы, спецыяльны’ (КЭС, БРС, Бір. дыс., Др.-Падб.), адумысловец ’спецыяліст’ (Гарэц., Др.-Падб.), адумыслоўнасць ’спецыяльнасць’ (Гарэц.), адумысля ’спецыяльна’ (Др.-Падб.), адмыслова ’добра, прыгожа; асобна’ (Бір. дыс.) да мысль. Параўн. польск. umysłowy, umysłowiec. Беларускае слова ўзнікла як культурнае новаўтварэнне ў 20‑я гады XX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мыслі́вец, мысліве́ц ’паляўнічы’ (Сцяшк.), мысліўца ’паляўнічы з гончымі’, мысліўства ’паляванне з сабакамі’ (Нас.), мыслівы ’паляўнічы’ (Янк. БП), ст.-бел. мысливецъ, мысливство ’тс’ (XVI ст.) запазычаны са ст.-польск. myśliwiec, myśliwstwo (Булыка, Лекс. запазыч., 90; Кюнэ, Poln., 79), якія ад myśleć, myśl. Да мысль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зре́лый

1. спе́лы;

2. перен. (о возрасте) ста́лы;

3. перен. ста́лы;

зре́лая мысль ста́лая ду́мка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упроща́ть несов., прям., перен. спрашча́ць;

упроща́ть зада́чу спрашча́ць зада́чу;

упроща́ть мысль писа́теля спрашча́ць ду́мку пісьме́нніка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́ма ​1, ‑ы, ж.

1. Мысль, разважанне, роздум. Думы і развагі пра зямлю, пра лепшае жыццё не давалі спакою ні майму бацьку, ні ўсёй астатняй тутэйшай беднаце. Кулакоўскі. У самотнай цішы перад сном Думы думае маці. Гілевіч.

2. Жанр гістарычнага народнага ўкраінскага эпасу, а таксама творы гэтага жанру. // Род вершаў на грамадзянскія, палітычныя тэмы ў рускай паэзіі пачатку 19 ст.

ду́ма ​2, ‑ы, ж.

Выбарны орган цэнтральнай або мясцовага кіравання ў дарэвалюцыйнай Расіі. Баярская дума. Дзяржаўная дума. Гарадская дума.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасвятлі́ць сов., прям., перен. просветли́ть;

п. ва́дкасць рэакты́вамі — просветли́ть жи́дкость реакти́вами;

п. ду́мку — просветли́ть мысль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)