дрэсірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

Вучыць (жывёл) выконваць пэўныя дзеянні. Дрэсіраваць сабак. Дрэсіраваць галубоў. // перан. Разм. Прывучаць да строгай дысцыпліны; муштраваць.

[Ад фр. dresser.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dríllen

vt

1) свідрава́ць

2) муштрава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schúlmeistern

неаддз. vt вучы́ць, павуча́ць; муштрава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ќешкаць ’муштраваць’ (Сцяшк. Сл.), кешкаты ’мяшаць, варочаць’ (З нар. сл.). Гл. кешкацца,

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цві́чыць разм. вайск. exerzíeren vt; éindrillen vt, stríezen vt (муштраваць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Аштыга́ць ’біць, муштраваць’ (Сцяц.). Ад штых ’вастрыё, завостраная палка’, параўн. выштыхаць ’пабіць’ (КСТ), з азванчэннем х у інтэрвакальным становішчы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szkolić

незак.

1. навучаць, вучыць;

2. муштраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tresować

незак.

1. дрэсіраваць;

2. перан. муштраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дрэсірава́ць

(фр. dresser)

1) вучыць жывёл выконваць якія-н. дзеянні;

2) перан. муштраваць каго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Джґаць ’біць, муштраваць’, ’сячы (пра ападкі)’, ’хутка ісці, заўзята есці’ (Сцяц.), ’хутка ісці, ехаць’ (Шат.), ’джаліць’ (БРС). Запазычанне з польск. dźgać ’калоць, пароць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)