цяжэ́рны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Надзвычай цяжкі. А лёд, бы мур сцямна-зялёны, Чуць на сярэдзіне падняты, Ляжыць, цяжэрны і зацяты. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчур ​1, ‑а́, м.

Невялікая птушка сямейства ўюрковых.

шчур ​2, ‑а, м.

У славянскай міфалогіі — далёкі продак, роданачальнік. Жылі там шчуры і прашчуры нашы.

шчур ​3, ‑а́, м.

Абл. Пацук. Стукнуў хтось — ён [Сымон] раптам скок! Прытуліўся ў кут, у цёмны, Дух стаіўшы, ні мур-мур! Скуль жа стук той патаёмны? Ці прабег дзе проста шчур? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́льня, ‑і, ж.

Прылада муляра, тынкоўшчыка ў выглядзе трохвугольнай лапаткі для набірання і нанясення раствору на мур. На рыштаваннях новых дамоў у руках муляроў мільгалі кельні са свежым растворам. Якімовіч.

[Польск. kielnia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

máuern

vt i vi кла́сці мур, мурава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Самура́й ’гарэзлівае дзіця’, перан. ’насякомае’ (Мат. Гом.). Тыпалагічна хутчэй першасным значэннем будзе ’насякомае’, потым ’гарэзлівае дзіця’. Тады з ⁺са‑мур‑ай, да кораня ‑мур‑, які ў мурашка, муравей (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gemäuer

n -s, - каме́нныя сце́ны, мур

áltes ~ — руі́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

brickwork

[ˈbrɪkwɜ:rk]

n.

1) мур -у m.

2) мурава́ньне, муля́рства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Муровы ’мураваны’ (Маш.). Да мур 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мурова ’аблога’ (бяроз., Сл. Брэс.). Да мур 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kérkermauer

f -, -n астро́жны мур

hínter ~n — у турме́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)