юдаі́зм
‘моўны зварот’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
юдаі́зм |
юдаі́змы |
| Р. |
юдаі́зма |
юдаі́змаў |
| Д. |
юдаі́зму |
юдаі́змам |
| В. |
юдаі́зм |
юдаі́змы |
| Т. |
юдаі́змам |
юдаі́змамі |
| М. |
юдаі́зме |
юдаі́змах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
актуаліза́тар
‘у мовазнаўстве: пэўны моўны сродак’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
актуаліза́тар |
актуаліза́тары |
| Р. |
актуаліза́тара |
актуаліза́тараў |
| Д. |
актуаліза́тару |
актуаліза́тарам |
| В. |
актуаліза́тар |
актуаліза́тары |
| Т. |
актуаліза́тарам |
актуаліза́тарамі |
| М. |
актуаліза́тары |
актуаліза́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
русі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Слова ці моўны зварот, запазычаныя якой-н. мовай з рускай або ўтвораныя па рускамоўным узоры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
у́зус, -у, м. (кніжн.).
Тое, што прынята, што стала звычайным, звычка.
Моўны ў. (ужыванне слоў, форм, што замацавалася ў мове).
|| прым. узуа́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
англіцы́зм, ‑а, м.
Слова або моўны выраз, запазычаныя з англійскай мовы.
[Фр. anglicisme.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плеана́зм, -у, м. (спец.).
Моўны зварот, у якім без патрэбы паўтараюцца аднолькавыя ці блізкія па значэнні словы (напр., свая ўласная сям’я).
|| прым. плеанасты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
языково́й (к язы́кII) мо́ўны;
языкова́я пра́ктика мо́ўная пра́ктыка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
латыні́зм, ‑а, м.
Слова ці моўны зварот, якія запазычаны з лацінскай мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
архаі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Слова, моўны выраз або граматычная форма, якія ўстарэлі і выйшлі з агульнага ўжывання.
Лексіка-фанетычны а.
2. Перажытак мінулага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цюркі́зм, ‑а, м.
Слова або моўны зварот, запазычаны з адной з цюркскіх моў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)