Першама́й, -я, м. (з вялікай літары).

Першае мая — дзень працы.

|| прым. першама́йскі, -ая, -ае.

П. парад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мой, майго́, м., мая́, маёй, ж., маё, майго́, н., мн. мае́, маі́х; займ. прынал.

1. Які належыць мне, адносіцца да мяне.

Мая кватэра.

2. у знач. наз. Родныя, блізкія.

Зараз павінны мае вярнуцца.

◊

На маё (яго) выйшла (разм.) — так, як я (ён) хацеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́й

займеннік, прыналежны, безасабовы

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́й мая́ маё мае́
Р. майго́ маёй майго́ маі́х
Д. майму́ маёй майму́ маі́м
В. майго́ (адуш.)
мо́й (неадуш.)		 маю́ маё маі́х
Т. маі́м маёй
маёю		 маі́м маі́мі
М. маі́м маёй маі́м маі́х

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

май м.

1. (род. ма́я) май;

Пе́ршае ма́я — Пе́рвое ма́я;

2. (род. ма́ю) обл. зе́лень ж. (для украшения)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здзе́йсніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніцца; зак.

Ажыццявіцца, збыцца.

Мая мара здзейснілася.

|| незак. здзяйсня́цца, -я́ецца.

|| наз. здзяйсне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

moja

мая

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шука́емы мат. иско́мый;

~мая велічыня́ — иско́мая величина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нядо́бра, безас., у знач. вык.

1. Дрэнна, не па душы.

Усё яму н.

2. каму. Пра цяжкі фізічны або душэўны стан.

Што табе н., мая галубка? Можа вадзіцы вып’еш?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

май м. Mai m -(e)s і -, -e;

у пача́тку мая Ánfang Mai;

у ме́сяцы маі im Mai;

у сярэ́дзіне мая Mítte Mai;

у канцы́ мая Énde Mai;

Пе́ршае ма́я der Érste Mai, der 1. Mai; гл. тс. травень

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

до́ля, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Частка чаго-н.

Д. секунды.

Падзяліць хлеб на роўныя долі.

2. Лёс.

Такая мая д.

Шчаслівая д.

◊

Львіная доля — большая частка чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)