марскія скарбонкі

т. 10, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

марскія сланы

т. 10, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

марскія цячэнні

т. 10, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

марскія чарапахі

т. 10, с. 137

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

марскія языкі

т. 10, с. 137

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВУЗЛЫ́ МАРСКІ́Я,

злучэнне двух гнуткіх тросаў (з раслінных і сінт. матэрыялаў) або троса з якім-н. прадметам. Адрозніваюцца прастатой, надзейнасцю (павышаецца з узмацненнем нацяжэння), лёгкасцю развязвання (знімаецца заціск петляў пры зняцці нагрузкі). Асн. тыпы вузлоў марскіх альтанкавыя простыя або двайныя (для абвязвання людзей пры рабоце на вышыні або за бортам), шкотавыя (для звязвання тросаў з дапамогай каўша), выбленачныя (для падвескі грузаў), плоскія (для звязвання тросаў рознай таўшчыні), шлюпачныя (для буксіроўкі шлюпак), рыбацкія штыкі (для мацавання троса) і інш.

т. 4, с. 289

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

марскі́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. марскі́ марска́я марско́е марскі́я
Р. марско́га марско́й
марско́е		 марско́га марскі́х
Д. марско́му марско́й марско́му марскі́м
В. марскі́ (неадуш.)
марско́га (адуш.)		 марску́ю марско́е марскі́я (неадуш.)
марскі́х (адуш.)
Т. марскі́м марско́й
марско́ю		 марскі́м марскі́мі
М. марскі́м марско́й марскі́м марскі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыбо́й, -ю, м.

Марскія хвалі, якія б’юць у бераг.

Час прыбою.

|| прым. прыбо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малю́ск, -а, мн. -і, -аў, м.

Беспазваночная жывёліна, мяккае цела якой пакрыта ракавінай.

Марскія малюскі.

|| прым. малю́скавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ігласку́рыя, -ых, адз. -ае, -ага, н.

Марскія беспазваночныя жывёлы, якія маюць вапнавы ўнутраны шкілет і шыпы або іголкі на паверхні цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)