парфі́ра, ‑ы, ж.

1. Уст. Доўгая пурпуровая мантыя — сімвал улады манарха; параднае цырыманіяльнае ўбранне манарха.

2. Род марскіх водарасцей чырвонага колеру.

[Грэч. porphýra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cloak [kləʊk] n.

1. плашч, ма́нтыя

2. перан. по́крыва; ма́ска

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kardynalski

кардынальскі;

płaszcz kardynalski — кардынальская мантыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

purpura

ж. пурпур;

purpura kardynalska — мантыя кардынала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пурпу́рны, пурпуро́вы púrpurn, púrpurrot, púrpurfarben; Púrpur-;

пурпу́рная ма́нтыя Púrpurmantel m -s, -mäntel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кардына́л, ‑а, м.

1. Вышэйшы пасля папы рымскага духоўны сан у каталіцкай царкве, адзнакамі якога з’яўляюцца чырвоны капялюш і мантыя. // Асоба, якая мае гэты сан.

2. Пеўчая птушка з ярка-чырвоным (колеру кардынальскай мантыі) пер’ем, якая водзіцца ў Амерыцы.

[Ад лац. cardinalis — галоўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

toga

[ˈtoʊgə]

n., pl. -gas, -gae

1) то́га f.

2) ма́нтыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

парфі́ра

(гр. porphyra)

1) пурпуровая мантыя манарха;

2) род чырвоных марскіх водарасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Róbe

f -, -n

1) суке́нка са шле́йфам

2) ма́нтыя, ро́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ары́лус

(п.-лац. arillus = мантыя)

нарасць, якая развіваецца вакол семені і садзейнічае распаўсюджанню насення птушкамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)