monotonous

[məˈnɑ:tənəs]

adj.

1) манато́нны, аднато́нны

to speak in a monotonous voice — гавары́ць манато́нным го́ласам

2) аднаста́йны, бязь зьме́наў

3) манато́нны, ну́дны

monotonous work — ну́дная пра́ца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аднато́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Нязменлівы, аднастайны паводле тону, гучання; манатонны. Аднатонныя песні спявала восень, жалобна шумеў аголены лес. Колас. Ноч звініць за акном аднатоннымі кроплямі. Скрыган.

2. Аднаколерны. Аднатонны стэп. Афарбоўка лесу ніколі не бывае аднатоннай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tom-tom

[ˈtɑ:mtɑ:m]

n.

1) там -та́м -а m.

2) манато́нны рытм

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

toneless

[ˈtoʊnləs]

adj.

1) манато́нны, без інтана́цыі

2) невыра́зны; бяско́лерны

3) бязгу́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ро́кат ’раскацістыя гукі, якія зліваюцца ў манатонны гул’ (ТСБМ), укр. ро́кіт, рус. ро́кот ’тс’, рокота́ть ’грукаюць, грукатаць’, рус. карэл. ’моцна спяваць; крычаць’, стараж.-рус. рокотати ’гучаць’. Усходнеславянскае. Зах.-слав. і паўд.-слав. адпаведнікі маюць ‑е‑ у корані і ‑г‑ замест ‑к‑, набліжаючыся да рагатаць, рогат (гл.). Гукапераймальнае (Праабражэнскі, 2, 212; Фасмер, 3, 497; SEK, 4, 201).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ка́ня, ‑і, м.

1. Драпежная птушка сямейства ястрабіных, дакучлівы манатонны крык якой нагадвае слова «піць»; сарыч, канюк. Прытаіцца да моху русалка, лясун, Каня вечнага «піць» не заводзіць. Пад звон-песню жывучых гусляравых струн Для ўсіх папараць-кветка ўзыходзіць. Купала.

2. Абл. Кнігаўка. Пералётам да балот далі аб сабе знаць кані. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАРКАРО́ЛА

(італьян. barcarola ад barca лодка),

лірычная песня венецыянскіх гандальераў (наз. таксама гандальерай). Муз. памер 68. Для баркаролы тыповыя мяккае пагойдванне руху мелодыі накшталт плёскату хваляў, манатонны рытмічны малюнак суправаджэння, мінорны лад. З 18 ст. жанр прафес. музыкі; найб. пашыраны ў 19 ст. У такіх баркаролах мажорны лад, памер ​12/8, ​3/4 і інш. Сустракалася ў операх пераважна італьян. і франц. кампазітараў. Вакальныя баркаролы ёсць у Ф.Шуберта, М.Глінкі, баркаролы для фп. — у Ф.Шапэна, П.Чайкоўскага, А.Лядава і інш. У аснове некаторых баркарол — нар. мелодыі.

т. 2, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

routine2 [ru:ˈti:n] adj.

1. рэгуля́рны; чарго́вы; які́ адпавядае заве́дзенаму пара́дку;

routine duties вы́значаныя службо́выя абавя́зкі;

It’s just a routine medical examination, nothing to get worried about. Няма чаго хвалявацца – гэта звычайны медагляд.

2. манато́нны, шабло́нны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чмялі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чмяля, уласцівы яму. Чмяліны мёд. □ Маленькіх пчаляроў у Пуцілкавічах было многа. У час сенакосу яны збіралі чмяліныя гнёзды і пераносілі іх у свае берасцяныя вуллі. С. Александровіч. // Такі, як у чмяля (пра гул, голас). Струн гітарных гул чмяліны, Кастаньет бусліны клёкат. Дзве ружовых гітарысткі Абарвалі дзве струны. Панчанка. Манатонны, нудны постук колаў чмяліным гудам поўз у вушы. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

humdrum

[ˈhʌmdrʌm]

1.

adj.

аднаста́йны; неціка́вы, ну́дны; манато́нны

a humdrum existence — ну́днае існава́ньне

2.

n.

1) аднаста́йная руты́на, манато́нія f.

2) ну́дная гу́тарка

3) неціка́вы, ну́дны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)