◎ Лізма́ць ’(аб гадзюцы) ліняць’ (петрык., Шатал.). Утварылася ў выніку кантамінацыі лексем: знімаць і ліняць або лезці і ліняць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́лінялы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў першапачатковы колер; пабляклы. Вылінялае плацце. Вылінялая майка.

2. Які скончыў ліняць (пра жывёл, птушак). // Аблезлы. Вылінялы каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

linieć

незак. ліняць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábfärben

vt выцвіта́ць, ліня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bleach​2 [bli:tʃ] v.

1. бялі́ць, выбе́льваць; выбе́львацца

2. выгара́ць; ліня́ць, выцвіта́ць (на сонцы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wyliniać się

незак. ліняць; аблазіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fade [feɪd] v.

1. вя́нуць

2. выцвіта́ць, бля́кнуць, ліня́ць

fade away [ˌfeɪdəˈweɪ] phr. v. зніка́ць, заціха́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

háren

vi i (sich) ліня́ць, абла́зіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

*Ляні́ва, лені́во ’выпоўзіны ад вужакі’ (Дразд.), драг. лынэво ’тс’ (КЭС). Да ле́ніла, ліня́ць (гл.). Параўн. таксама лінёвішна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ліна́ць ’мяняць поўсць, шэрсць, пер’е’ (Нас.). Да ліня́ць (гл.). Аб мене нʼ > н гл. Карскі, 1, 322–323.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)