field events

спабо́рніцтва (у лёгкай атле́тыцы: ско́кі, кі́даньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Profítmacher

m -s, - ма́йстар лёгкай нажы́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

léichtfüßig

a грацыёзны, з лёгкай хадо́ю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гуса́р, ‑а, м.

1. Салдат венгерскай лёгкай кавалерыі, уведзенай у XV ст.

2. У царскай і некаторых іншаземных арміях — ваенны з часцей лёгкай кавалерыі, якія насілі форму венгерскага ўзору.

[Венг. huszar.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szwoleżer

м. кавалерыст (лёгкай конніцы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шажо́к м. дро́бная хада́;

идти́ лёгкими шажка́ми ісці́ дро́бнай (лёгкай) хадо́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лёгкаатле́т, ‑а, М ‑леце, м.

Спартсмен, які займаецца лёгкай атлетыкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лёгкавагаві́к, ‑а, м.

Спартсмен, пераважна барэц, з невялікай, лёгкай вагой цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэбі́л, ‑а, м.

Чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзесяцібо́рства, ‑а, н.

Спаборніцтва па лёгкай атлетыцы, якое праводзіцца па дзесяці відах спорту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)