лука́, -і́, ДМ луцэ́, мн. лу́кі і (з ліч. 2, 3, 4) лукі́, лук, ж.

1. Дугападобны паварот ракі, а таксама мыс, які абгінаецца ракой.

2. Выгін пярэдняга ці задняга краю сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ре́пчатый рэ́пчаты;

ре́пчатый лук рэ́пчатая цыбу́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арбале́т, ‑а, М ‑леце, м.

Сярэдневяковая ручная кідальная прылада ў еўрапейскіх краінах — удасканалены лук; самастрэл, самапал.

[Фр. arbalète.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыбу́ля-бату́н, род. цыбу́лі-батуна́ ж. лук-бату́н м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыбу́ля-парэ́й, род. цыбу́лі-парэ́ю ж. лук-поре́й м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыбу́ля-сяво́к, род. цыбу́лі-сяўку́ ж. лук-сево́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bow​4 [bəʊ] n.

1. лук (зброя)

2. бант, ба́нцік; га́льштук-ба́бачка

3. смык

4. дуга́; а́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арбале́т

(фр. arbalète)

сярэдневяковы ўдасканалены лук з прыкладам, самастрэл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сагайда́к, ‑а, м.

Гіст.

1. Чахол для лука.

2. Увесь набор зброі конніка: лук з чахлом і калчан са стрэламі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыбу́ля ж., бот. лук м.;

○ ко́нская ц. — бот. си́тник разве́систый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)