ла́тачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Памянш. да лата ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́ціна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і лата ​2. Там, уверсе, пад лацінамі, гнёзды ластавак. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лат (денежная единица) лат, род. ла́та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́ціна ж гл лата II

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ла́пікла ср., обл.

1. см. ла́та I;

2. (одежда) ру́бище

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́тка ж., обл. ла́та, -ты ж., ла́тка, -кі ж., ла́пік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́ты I (ед. ла́та ж.) стр. обреше́тины, подреше́тины

ла́ты II, -таў ед. нет, воен., ист. ла́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лато́ўкі ’дошкі-шалёўкі’ (Сцяшк.). Да лата < і (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́латаць ’дабыць, знайсці, выпрасіць’ (КЭС, лаг.). Гл. лата, латацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ла́тнік 1 ’тонкі лес, жэрдкі, прыгодныя для лат’ (Нас.). Да ла́та 2.

Ла́тнік 2 ’старая посцілка, якой накрываюць каня’ (Сцяшк.). Да ла́та 1 (гл.). Аб рэгіянальнай (гродзенскай) спецыфіцы словаўтварэння з суф. ‑нік гл. Сцяцко, Афікс. наз., 118.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)