Tátze

f -, -n ла́па

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

foreleg

[ˈfɔrleg]

n.

пярэ́дняя нага́, пярэ́дняя ла́па

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тыгры́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тыгра (у 1 знач.), належыць яму. Тыгрыная лапа. Тыгрыны след. // Такі, як у тыгра, уласцівы тыгру. Тыгрыны роў з лясных данёсся нетраў. Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

claw​1 [klɔ:] n.

1. кіпцю́р, кі́пець, пазу́р

2. ла́па з кіпцюра́мі

3. клю́шня

4. tech. кула́к, зубе́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

membranous

[ˈmembrənəs]

adj.

1) перапо́нчаты (ла́па)

2) пле́ўкавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ла́пісты 1 ’галінасты’ (карэліц., лях., Сл. паўн.-зах.). Да ла́па 2 (гл.).

Ла́пісты 2 ’плямісты’ (свісл., Сл. паўн.-зах.). Утворана ад ла́па 4 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каці́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ката. Каціная лапа. □ Цыля трымала ў хаце цэлы каціны гадавальнік — аж шэсць.. мурак. Сачанка. // Уласцівы кату, такі, як у ката. Па стале кацінымі зрэнкамі свяціліся рыскі цыферблата будзільніка. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Куцала́пы ’кароткарукі’ (Нас.). Да куцы (гл.) і лапа (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сковоро́дник м.

1. чапяла́, -лы́ ж.;

2. (шип) плотн. ла́па, -пы ж., замо́к, -мка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Prátze

f -, -n

1) ла́па

2) тэх. кле́шчы, абцугі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)